کاربرد نقاشی درمانی

کاربرد نقاشی درمانی

کاربرد نقاشی در درمان ؛ تعمیم طبیعی به کارگیری هنردرمانی در روان پزشکی است. ویژگی های بنیادین فرآیند خلاقانه که به توانمند سازی روانی کودک کمک میکند؛ عاملی متوازن کننده را در مسیر درمان فراهم می آورد. هنگامی که کودک یک اثر هنری را می آفریند؛ در واقع مسوولیت در کار با ابزار و مواد نقاشی؛ انتخاب موضوع؛ قلمرویابی؛ تعیین هدف؛ ابتکار بصری و نگهداری از اثر را برعهده می گیرد.همگی این مولفه ها در کنترل کودک هستند.همکاری در

کار خلاقانه در محیط درمانی نیز به بازسازی حس امید؛عزت نفس؛ استقلال؛مهارت فردی و شایستگی او کمک می کند و فرصتی را برای بیان اطمینان بخش احساساتش به وجود می آورد. قربانیان حوادث

در جهان بسیط و زلال کودک ؛ بازی و نقاشی مترادف هستند. به بیان دیگر هردو فعالیت بیانگر کوشش کودک برای کاوش محیط؛ بسط تخیل؛ آزمون گزینه ها و کشف توانایی فردی او می باشد. از این رو فرآیند خلق یک اثر هنری همچون نقاشی در پیوند با نظریه های علمی روانکاوی ؛ یاریگر کودکانی با شرایط ویژه است:

جهت اطلاع بیشتر

* کودکان قربانی اعتیاد و مواد روان گردان

* قربانیان خشونت

* کودکان طلاق؛ فرزندخواندگان؛ رهاشدگان

* کودکان داغ دیده و محرومیت کشیده

* کودکان مبتلا به بیماری روانی؛ اختلالات ادراکی و عاطفی

* توان جویان ذهنی و جسمی

* قربانیان حوادث؛ تروماها« آسیب های روانی» و جسمی

* مبتلایان به بیماری های حاد مانند سرطان

رویکرد محوری روانکاوی بر مبنای ارتباط کلامی مستقیم و درازمدت بین درمانگر و بیمار استوار است. ولی این روش در مورد کودکان امکان پذیر نیست ؛ زیرا جلب توجه و تمرکز ذهنی کودک در یک گفت وگوی انتزاعی طولانی مدت ؛ دشوار است و از سوی دیگر؛ ذخیره واژگانی و توانایی کلامی کودک برای بیان احساسات عمیق و پیچیده محدود است.

این مسئله در مورد کودکانی که از اختلالات روانی رنج می برند؛ نمایان تراست. اما هنرنقاشی به منزله میانجی طبیعی وغریزی برای ارتباط باکودک است. نقاشی به کودک این امکان را می دهد تا به صورت خودانگیخته و خالص؛ احساس خود را تجسم می بخشد . تصویرها ممکن است به صورت استعاره در شکل؛ طوفان؛ آتش؛ اسلحه؛ درخت شکسته؛ خانه خالی؛ تنهایی در جنگل؛ باشند.در حالی که تمام این نمادها اندیشه و احساس دردناک کودک را می نمایند.

کودکانی که حادثه ای تلخ را تجربه کرده اند ؛ در پس ناخودآگاه خود پنهان می شوند. این مسئله زندگی آنان را سالیان آتی در به گونه ای دردناک تحت تاثیر قرار می دهد. نقاشی؛ دردهای پنهان را بر روی کاغذ و بوم می آورد و به درمانگر این امکان را می دهد تا منشا درد را تشخیص دهد و سپس راه درمان را بیابد.

صرف نظر از نوع بیماری ؛ حادثه و شرایط دردناک؛ هنردرمانی با ابزار می تواند امید را در دل کودک زنده کند.

برای کودک؛ خلق یک اثر هنری به بازی شبیه است و توان آن را دارد که آزادانه ؛ ضمیر ناخودآگاه کودک را بیان نماید.