منو اصلی
تلفن تماس 021-26755506
آدرس ایمیل
مادر و پدرها باید به ناچار درباره مسایل سختی با فرزندان خود گفتگو کنند از بحث درباره سکس تا کارکرد اعضای بدن. اما، بحث نژاد و نژادپرستی یکی از مسایل حساس است و شاید کار چندان ساده‌ای نباشد.
فارغ از این‌که از چه نژادی باشید مسایل مربوط به آن برای بسیاری از کودکان جالب است و باعث کنجکاوی.
شما چگونه به این پرسش‌ها جواب می‌دهید؟ فردی هرل، کارآفرین، وبلاگ‌نویس و مادر یک فرزند و داکتر پراگیا آگاروال، رفتار‌شناس و مشاور در زمینه گوناگونی‌های فرهنگی که خود سه دختر دارد تجربه‌ها و توصیه‌های شخصی خود را این طور در میان گذاشتند.
۱. زود شروع کنید
داکتر پراگیا آگاروال می‌گوید: «هیچ‌زمانی برای شروع گفتگو در مورد گوناگونی‌های فرهنگی و مطرح کردن این تفاوت‌ها برای کودکان زود نیست. صحبت از رنگ پوست را به گفتگویی عادی تبدیل کنید و کنجکاوی همراه با احترام در مورد آن را تشویق کنید. هیچ‌وقت کودکان را وادار به سکوت در این مورد نکنید و طوری رفتار نکنید که انگار صحبت کردن از رنگ
پوست دیگری کاری ناراحت‌کننده یا شرم‌آور است.»
فردی هرل می‌گوید: «مردم می‌گویند “بچه‌های من کوچک‌تر از آن هستند که با آنها درباره نژاد حرف بزنم” اما وقتی مدام در حضور آنها درباره مسایل مختلف و گاها دشوار حرف می‌زنید، می‌توانند حرف‌های دیگری را هم بشنوند.»
۲. گفتگوهای سخت را اول با خودتان تمرین کنید
پراگیا می‌گوید: «والدین به طور معمول تمایلی به گفتگو در مورد نژاد با فرزندان خود ندارند چون فکر می‌کنند در این زمینه اطلاعات کافی ندارند و کم می‌دانند و ممکن است اشتباه کنند. این مسئولیت فردی هر یک از ماست که یاد بگیریم و از سوگیری‌ها و پیش‌داوری‌های ذهنی که بر کلام و رفتار ما در حضور کودکان اثر می‌گذارد، آگاه باشیم. کودکان این
نشانه‌های نهفته را به سرعت جذب می‌کنند.»
فردی می‌گوید: «اول باید از خودتان شروع کنید، از ترس‌ها و ناامنی‌های خودتان، از سوگیری‌ها و تعصبات، از نگرانی‌ها. من فکر می‌کنم بیشتر افراد حتی از گفتگو با خودشان هم وحشت دارند چون نمی‌خواهند چیزهایی بیابند که نشان می‌دهد آنها آدم‌های خوبی نیستند. اگر در این زمینه احساس ناراحتی می‌کنید از خودتان بپرسید چرا؟ تلاش کنید
دریابید چه چیزی باعث ناراحتی شما می‌شود، آن بدترین حس نخواستنی بودن، احساس نامناسب و نابجا بودن را پیدا کنید. این به شما سرنخی برای شروع می‌دهد.»
۳. از رنگ پوست به عنوان علامت مشخصه استفاده نکنید
پراگیا می‌گوید: «نژاد مهم است اما تنها چیزی نیست که در مورد هر فردی اهمیت دارد پس تلاش کنید از رنگ پوست به عنوان علامت مشخصه استفاده نکنید، برای مثال نگویید “آن بچه سیاهپوست.” وقتی ما از شخصیت‌های گوناگون و سرمشق‌ها و الگو‌های فردی مختلفی صحبت کنیم، کودکان می‌فهمند که آدم‌ها با رنگ پوست یک‌سان هم مثل هم نیستند.»
۴. ادعا نکنید که به رنگ پوست افراد توجه نمی‌کنید
فردی گفت: «من موافق نیستم که بگوییم “رنگ پوست آدم‌ها را نمی‌بینم”، اگر شما بتوانید ببینید که لباس من سرخ است می‌توانید ببینید که رنگ پوست من هم تیره است. همه رنگ‌ها را می‌بینند و مشکل دیدن رنگ‌ها نیست، مشکل ارزش‌گذاری ما برای رنگ پوست افراد است، این است که آزارنده است. مشکل موانع ذهنی است که داریم.»
۵. به خوبی‌ها اهمیت دهید و تشویق کنید که درباره احساسات خود حرف بزنند
فردی افزود: «کودکان پسر(در جامعه) به‌خصوص پسر‌های رنگین‌پوست به سرعت از موجودی دوست‌داشتنی به موجودی ترسناک تبدیل می‌شوند که می‌خواهند کیف شما را بدزدند. از بچه‌‌ننه به بچه‌ای بازی‌گوش و شیطان و اگر کسی بخواهد کمی زیاده‌روی کند آنها را موجوداتی منفی و خیلی خبیث می‌بیند. برای من خیلی مهم است که مدام این
آگاهی را تقویت کنم که پسرم آدم خیلی خوبی است. مهم این است که به احساسات او گوش بدهم، بگذارم بگوید چرا ناراحت یا عصبانی است و نشان بدهم که همه‌ی این احساسات می‌تواند وجود داشته باشد. دلیلی برای سرکوب و پنهان کردن آنها وجود ندارد.»
۶. به درس‌هایی که یاد گرفتید فکر کنید
فردی تعریف می‌کند که والدین خودش به ماجرا‌های منفی کم‌تر توجه داشتند و تلاش می‌کردند تا اعتماد‌به‌نفس او را تقویت کنند. «آنها می‌گفتند تمام تلاشت را بکن و دیگر دلیلی برای عذر‌خواهی نیست. مادرم همیشه می‌گفت تو بی‌نظیری، آن را نشان بده و در‌همان حال مرا تشویق می‌کرد که باید مشت بزنی و پیش بروی تا فرصت‌هایی پیدا کنی و نشان بدهی چه بی‌نظیری.»
«من در مکاتبی درس خواندم که تنها دختر سیاهپوست صنف بودم، برای من مهم این است که حالا، ۳۰ سال بعد، پسرم احساس تنهایی نمی‌کند و دیگران به او نمی‌گویند که قیافه‌ات عجیب‌و‌غریب است و با آن محدودیت‌ها هم روبرو نیست. من دلم نمی‌خواهد تاریخ تکرار شود، تمام تلاشم همین است.»
۷. به پیشینه و فرهنگ خود افتخار کنید
پراگیا افزود: «نشان دادن سرمشق‌ها و الگو‌های فردی و مراسم و نقل آداب و داستان‌هایی از فرهنگ خودتان به کودکان کمک می‌کند که به پیشینه و میراث فرهنگی خود افتخار کنند و هم‌چنین کمک می‌کند احساس هویت و تعلق داشته باشند که برای سلامت روانی آنها به همان اندازهٔ سلامت جسمی مهم است.»
فردی گفت: «خیلی مهم است که محیط مناسبی در اطراف خود ایجاد کنید. ما چنین فضایی در اطراف پسر خود ایجاد کردیم و همین به ما کمک می‌کند راحت‌تر با او در مورد موضوعات مختلف گفتگو کنیم.»
۸. آنها را چنان توانمند کنید که تغییر ایجاد کنند
پراگیا می‌گوید: «ما می‌توانیم به فرزندان خود کمک کنیم تا بدانند که می‌توانند بخشی از راه‌حل باشند نه بخشی از مشکل. با آنها در مورد افراد و سازمان‌هایی که با نژادپرستی مبارزه و دگرگونی‌های مثبتی ایجاد کردند، حرف بزنید.»
۹. همه باید دست به دست هم دهیم
فردی تاکید کرد: «خیلی مهم است که همه نسبت به این موضوع حساس باشند. خوب است که از من خواستید در مورد این موضوع حرف بزنم اما من زنی سیاهپوست هستم. سفید‌پوستان هم لازم است چنین گفتگوهایی با فرزندان خود بکنند. همان‌طور که با دخترتان درباره‌ی دختر بودن حرف می‌زنید و با پسرتان درباره‌ی پسر بودن ، همان‌طور که با
آنها درباره‌ی تماس‌های جنسی و جنسیت گفتگو می‌کنید، نژاد هم همین‌طور است. چطور می‌توانید به کودکان خود یاد بدهید که ما همه با هم برابریم، همه احساسات یک‌سانی داریم و همه می‌توانیم رنج ببریم یا احساس خوشحالی کنیم. همه باید دست به دست هم بدهیم.»
مطالب مرتبط
برای خرید کتاب های موسسه آموزشی برگ با قیمت کاملا استثنایی ( لمس کنید)
برای ثبت نام در کارگاه های آموزشی (لمس کنید)
نظرات کاربران ۰