والدین می‌توانند رفتار کودکان را تغییر بدهند، اما شخصیت آنان را نه

والدین می‌توانند رفتار کودکان را تغییر بدهند، اما شخصیت آنان را نه

یک کارشناس برجسته علم ژنتیک می‌گوید تاثیر نوع تربیت و آموزش بر شکل‌گیری شخصیت کودک، بسیار کم اهمیت‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.

به گزارش سایت فارسی روزنامه بریتانیایی ایندیپندنت، رابرت پلومین از دانشگاه «کینگز» در لندن معتقد است والدین نباید چندان نگران نحوه شکل‌گیری شخصیت فرزندان‌شان باشند، زیرا این موضوع از محدوده کنترل آن‌ها خارج است.

جهت ثبت نام در کارگاه اختلال یادگیری لمس کنید

این دانشمند جنجالی در گفت‌و‌گو با نشریه «نیو ساینتیست» ادعا کرد والدین تنها باید کودکان‌شان را «شاد نگاه دارند و از وجودشان لذت ببرند.»

پروفیسور پلومین معتقد است ترکیب ژنتیکی کودک است که شخصیت او را شکل و پرورش می‌دهد. او می‌گوید: «رفتار کودک را شاید بتوانید تغییر بدهید، اما شخصیت او را نه.»

رابرت پلومین در این خصوص توضیح می‌دهد که به عنوان مثال چاقی یک عارضه ژنتیکی است و به همین دلیل تمام اعضای یک خانواده می‌توانند به آن مبتلا باشند. او اضافه کرده است :«اگر در هنگام تولد از خواهرها و برادرهایتان جدایتان کنند و توسط اشخاص دیگری بزرگ شوید، باز هم با آن‌ها چنان مشابهت‌هایی دارید که گویی در یک خانواده رشد کرده‌اید.»

رابرت پلومین می‌گوید: «من دو قلوهای همسانی را که جدای از یکدیگر بزرگ شده‌اند، مورد مطالعه قرار داده‌ام و از این‌که برخی چیزها مثل خندیدن و حرف زدنشان اینقدر به هم شبیه است، شگفت زده شده‌ام.»

مطالعات پروفیسور پلومین پیشتر نشان داده بود که پیشرفت تحصیلی کودکان در مکتب، تا ۷۰ درصد به ترکیب ژنتیکی او بستگی دارد. این نظریه‌ای از آن جهت جنجالی است که متخصصان آموزش و پرورش معتقدند کودکان، با هر سابقه و زمینه‌ای، می‌توانند با کمکم آموزش به بالاترین سطوح آکادمیک دست پیدا کنند.

پروفیسور پلومین معتقد است مردم به اشتباه فکر می‌کنند نوع شخصیت یک کودک نتیجه تربیت آن‌ها است. او توضیح می‌دهد که مهارت‌های شناختی نظیر خواندن فراگیری نحوه خواندن، یادگرفتن عملیات ریاضی و درک علوم «به شدت تحت تاثیر خصیصه‌های ارثی و ژنتیکی ما است.»

در همین راستا پروفیسور پلومین می‌افزاید ترکیب ژنتیکی نقش مهم‌تری از نحوه آموزش در میزان هوش دانش‌آموزان دارد.

او می افزاید: «همواره فرض بر این بود که محیط تربیتی است که شخصیت کودکان را شکل می‌دهد. مثلاً می‌گفتند احتمال کتابخوان شدن فرزندانی که والدین‌شان که برای‌شان بسیار کتاب می‌خوانند، بالاست. اما ممکن است دلیل علاقه برخی والدین به خواندن کتاب برای فرزندان‌شان، ناشی از میل ژنتیک این والدین به کتاب خواندن باشد.»

این دانشمند علم ژنتیک به پدر و مادرها توصیه می‌کند این واقعیت را بپذیرند که نمی‌توانند شخصیت کودکان‌شان را شکل دهند. او از آن‌ها خواسته است تا به جای تمرکز بر این تلاش، «نظاره گر» نحوه شکل‌گیری شخصیت فرزندان‌شان باشند.

منبع