منو اصلی
1 – لحظه تولد
بلافاصله بعد از تولد نوزاد باید او را روی سینه مادر قرار داد تا اولین تماس پوست به پوست نوزاد و مادر برقرار شود.
در یک آزمایش که گروهی از نوزادان در همان یک ساعت اول تولد در آغوش مادر قرار گرفتند و گروهی دیگر دور از مادر، مشخص شد قند کودکان گروه دوم، پایین تر و دمای بدن شان نامناسب بوده است؛ همچنین بیشتر گریه کرده اند و کمتر به خوردن شیر مادر راغب بوده اند.
حتی کودکان نارس نیز که در دقایق اول در روی شینه مادر قرار گرفته اند، وزن گیری بهتری داشته اند.
2 – از تولد تا شش سالگی
اریک اریکسون – روان شناس – در نظریه مراحل هشتگانه رشد انسان می گوید که در یک سال اول زندگی، مشخص می شود که فرد تا آخر عمر تا چه میزان از عنصر اعتماد به محیط و اعتماد به نفس برخودار می شود. هر چه کودک در محیط آرام تری رشد کند و نوازش و حمایت بیشتری کسب نماید، به همان اندازه در طول زندگی اش فرد قوی تر خواهد بود و برعکس.
( این دو لینک را بخوانید + + )
بنابراین در این یک سال، مدام او را بغل کنید، ببوسید و ارتباط پوست به پوست با او داشته باشید. پدرها نیز باید مدام کودک شان را در آغوش بگیرند، حتی گاه بدون پیراهن.
نوازش بدنی به کودک این اطمینان را می دهد که بعد از خارج شدن از محیط امنی به نام رحم مادر، در محیط امن دیگری قرار گرفته است به نام خانواده.
به ویژه در این دوره، فریب خرافه ای به نام “بغلی شدن” کودک را نخورید و تا می توانید او را بغل کنید.
با رسیدن کودک به سن یک سالگی و آغاز برخی حرکات مستقل، بهانه های جدید برای ارتباط بدنی با او دارید؛ گرفتن دست او برای کمک کردن به راه رفتن های اولیه، کمک کردن به او در لمس وسایل و در دست گرفتن آنها، کمک کردن به او برای بالا رفتن از یک جایی مثل مبل، لمس او حین بازی ، ناز کردن او حین گفتن قصه شبانه، نوازش کردن پشت کودک هنگامی که با هم یک کارتون نگاه می کنید و … .
نکته اینجاست که کودک از دو سه سالگی به بعد که تمرین استقلال می کند، دوست ندارد شانه به شانه همراهش باشید. بنابراین با بزرگ شدنش ، باید بهانه های جدیدتری برای نوازش بدنی اش بیابید مانند کشتی گرفتن و با همدیگر حمام رفتن و … مخصوصاً درباره پسرها که کمتر از دخترها در آغوش والدین آرام و قرار می گیرند.
3 – از شش سالگی تا دوران بلوغ
زمانی می رسد که کودک شما می خواهد یک پیام جدید به دنیا بدهد: “من دیگر بزرگ شده ام.”
اگر قبل از این دوره، کودک بی هیچ پیش شرطی نوازش شما را می پذیرفت، الان برای پذیرش آن، یک شرط مهم دارد: مرا طوری نوازش نکن که احساس “نی نی بودن” بکنم.
هر چه سن کودک بالاتر می رود، این شرط پر رنگ تر می شود. بنابراین باید با ظرافت بیشتری فرزندمان را نوازش بدنی کنیم.
یکی از نکات ظریفی که باید بدانیم این است که هر چه سن فرزندان مان بالاتر می رود دوست ندارند در حضور دیگران به خصوص بستگان و دوستان شان، مانند کودک رفتار شود. بنابراین اگر تا پیش از این، دست مان را روی گردنش می انداختیم و قاشق غذا را دهانش می گذاشتیم، اکنون او چنین حرکتی را نشانه این می داند که ما بزرگ شدنش را به رسمیت نمی شناسیم.
نظرات کاربران ۰