تهیه متون آموزشی برای کودکان و نوجوانان با رویکردهای نوین تعلیم و تربیت از مهمترین و در عین حال دشوارترین چالش های والدین و مربیان هنر کودک است.
اهمیت نمایش در آموزش کودکان
در نمایش خلاق ، ایفای نقش با ایفای نقش در تئاتری که برای کودک، یا توسط خود کودک اجرا میشود، فرق دارد، زیرا چگونگی ایفای نقش در نمایش خلاق برای کودک، تعیین یا تعریف نمیشود.
نمایش خلاق را نباید با بازی یا بازی های نمایشی کودک اشتباه گرفت. زیرا بازی کودک یک فعالیت سازمان نیافته است، اما نمایش خلاق کودک ، نیاز به سازماندهی دارد.
نمایش خلاق و تعریف آن در دنیای هنر کودکان
نمایش خلاق را می توان باز آفرینی مفاهیم و رویدادها توسط نقش آفرینی تعریف کرد.
روندی علمی و عملی در کار با کودک که طی آن، مربی مفاهیم را از طریق مختلف اجرایی آموزش میدهد و کودکان به وسیله ی آن می آموزند که چگونه تفکر تخیلی، و بیان خلاق داشته باشند.
روند نمایش خلاق در کودکان را میتوان به صورت زیر نشان داد:
نمایش خلاق در کودکان و معیار های آن
نداشتن نمایش نامه یا متن از قبل تهیه شده و اتکا به بداهه پردازی در نمایش خلاق
تناسب با ویژگی‌ها، نیازها و علایق سنی کودکان در نمایش خلاق
وجود آزادی عمل نسبی برای کودکان در بازآفرینی نقش‌ها در نمایش خلاق
توانایی برانگیختن عنصر تخیل در کودکان توسط نمایش خلاق
تقویت و پرورش خلاقیت کودکان در نمایش خلاق
مشارکت کودکان در تمامی مراحل به طوری که هیچ کودکی نباید منفعل یا جدا از مسیر نمایش باشد
نقش مربی به عنوان راهنما و هدایت گر:
مربی نباید مطالب یا مفاهیم آموزشی را به طور مستقیم بیان کند
تمرین ها باید از فردی به جمعی طراحی شوند، مثلاً اگر مربی می خواهد کودکان، در نمایش خلاق، نقش قطرات باران را ایفا کنند، باید ابتدا از هر کودک خواسته شود، یک قطره‌ی آب شود و حالت‌های آن را نمایش دهد.
در نمایش خلاق بهتر است که تمرین‌ها از بی کلام به سوی کلام‌دار، طراحی گردند. یعنی ابتدا، نقش‌ها به شکل پانتومیم باشند و سپس اگر کودکان تمایل یا توانایی داشتند، صدای مربوط به نقششان را هم تقلید نمایند.
مدت زمان هر جلسه‌ی نمایش خلاق، برای کودکان 3 تا 4 ساله 15 دقیقه و 4 تا 5 ساله، 20 دقیقه تا حداکثر 30 دقیقه می باشد.
موضوع نمایش خلاق، براساس مفاهیم و اهداف واحد فعالیت باشد.
از کلمات و عبارات دستوری خودداری نموده، به جای آن‌ها از علائم و نمادهایی استفاده شود تا از طریق آن‌ها بتواند نظم و سکوت را به کلاس برگرداند. مثلاً زدن سوت، بالا بردن یک تکه پارچه، گفتن کلمه‌ای چون “هوپ” به مفهوم پایان فعالیت نمایشی و نظایر آن.
نظرات کاربران ۰