منو اصلی
برگرفته از کتاب پداگوژی عمومی
به منظور بررسی جامع و تشریح مواردی که برای جامعه معلمان و مربیان از قابلیت کار بردی برخوردار باشند ، روش های آموزشی را در سه حوزه کلی به شرح زیر تفکیک و به توضیح هر یک خواهیم پرداخت :
در این روش مربی یا سخنران بعنوان یک رابط ( COMMUNICATOR ) ، محتوا ، مطالب و مفاهیم درسی را ب اشکال مختلف و گوناگون ( گفتاری ، نوشتاری ، استفاده از تصاویر و…. ) ، به فراگیران منتقل نموده و یا القا مینماید .
استفاده از این روش با مزایا و معایبی همراه است . بر اساس تحقیقات و مطالعات بعمل آمده ، معایب آن بیشتر از مزایای آن است .
از جمله معایب عمده ای که استفاده از این روش به همراه دارد ، آن است که :
اولا : در این روش ، ارتباطی که بین مربی و فراگیر ایجاد میشود ، نوعی ارتباط یک طرفه است .
دوما : چنانجه مربی بخواهد فقط با استفاده از این روش تا پایان جلسه درسی به تدریس بپردازد ، به تدریج نه تنها انرژی های لازم و ضروری را برای ادامه فعالیت های آموزشی از دست خواهد داد ، بلکه در زمینه ایجاد انگیزه در فراگیران و همچنین یادگیری موثر آنان با مشکلاتی کاملا جدی مواجه خواهد شد .
مطالب مرتبط : آموزش نقاشی به کودکان به قلم طوبا سلطانی
سوما : سطح و میزان استفاده از این روش در ارتباط با آموزشی های مهارتی ( حیطه روان – حرکتی )
بسیار محدود است .
چهارما : در این روش با فراگیران بعنوان یک گروه ( و نه عنوان افرادی که هر یک دارای شرایط و خصوصیات جداگانه میباشد ) ، برخورد میشود و لدا در چنین شرایطی تحقق هدف های آموزشی برای کلیه فراگیران با موانعی رو به رو خواهد شد .
در این روش تدریس مربی و فراگیر با همکاری و اشتراک مساعی یکدیگر به منظور تحقیق اهداف آموزشی بطور فعال شرکت میکنند .
بنابراین در این روش ارتباط برقرار شده بین مربی و فراگیرنده ارتباطی دو طرفه میباشد .
این روش معمولا با استفاده از دو تکنیک مجزا بشرح زیر میتواند مورد استفاده قرار گیرد .
1 . روش پرسش پاسخ
2 . روش بحث گروهی
1 . روش پرسش و پاسخ :
در این روش مربی بطور مستمر و متناوب و در زمان طرح قسمت های مختلف محتوای درسی ، سوالاتی را مطرح نموده و سپس با ارزیابی و تجزیه و تحلیل پاسخ های ارائه شده از سوی فراگیران و کسب اطمینان از درک و فراگیری مطالب ، مفاهیم بعدی را مطرح مینماید .
2 . روش بحث گروهی :
در این روش مربی پس از طرح یکسری مفاهیم کلی و ایجاد زمینه ها و بستر مناسب ، سوالی بشکل کلی و عمومی مطرح نموده و سپس فراگیران را به اظهار نظر و بحث در مورد آن دعوت مینماید .
بهتر است این روش در کلاس هایی با ظرفیت محدود ( مثلا 6 تا 14 نفره ) به اجرا در بیاید .
اجرای بحث گروهی :
بحث گروهی معمولا با ذکر مقدمه ای از سوی مربی آغاز میشود . در این مقدمه ، هدف ، ظوابط وظیفه و مسئولیت های هر یک از فراگیران مشخص میشود . سپس بحث گروهی را میتوان با طرح یک سوال آغاز نمود .
از این پس کنترل مربی بر اجرای بحث به گونه غیر مستقیم اعمال میشود .
در واقع وظیفه اصلی مربی در این شرایط عبارت است از شروع بحث ، کنترل غیر مستقیم و هدایت آن بسمت اهداف از پیش تعیین شده .
این روش به یک مدرس بسیار مسلط و آگاه نیاز دارد .
مطالب مرتبط : نقاشی کودکان کار
مهمترین ویژگی این شیوه آموزشی آنست که محور فعالیت های آموزشی معطوف به فراگیر است .
اساس و بنیان این شیوه آموزشی آنست که فراگیر به گونه ای مستقل و بر پایه تفکر و اندیشه خویش ، مسیر رسیدن به اهداف آموزشی را کشف و آنرا طی نماید .
استفاده از این شیوه آموزشی در اشکال گوناگون صورت میپذیرد که عمده ترین آن عبارتند از شیوه اکتشافی و شیوه حل مساله .
یادگیری به شیوه اکتشافی فرایندی است که بر اساس آن فراگیر با راهنمایی های محدود مربی و با استفاده از نتایج آزمایشاتی که انجام میدهد و تجزیه و تحلیل مفاهیمی که قبلا آموخته است ، به قواعد و قوانینی که از قابلیت تعمیم نیز برخوردار میباشد دست یابد .
در این روش پس از طرح مقدمات و ایجاد زمینه های مناسب ، مطلبی بعنوان یک مساله و یا یک معما طرح و از فراگیر خواسته میشود که در جهت حل آن تلاش نماید .
در این شیوه فعالیت های آموزشی به گونه ای طراحی میشوند که فراگیر برای رسیدن به هدف های آموزشی بدون کمک و راهنمایی مربی مستقیما اقدام و فعالیت نماید .
که به دو صورت آموزش واحد کار ( پروژه )
روش آموزش بازدید عملی
انجام میشود .
نکته : روش های تدریس به همین سه روش محدود نمیشوند .
نظرات کاربران ۰