منو اصلی
تلفن تماس 021-26755506
آدرس ایمیل
همه‌ی مادرها گاهی اوقات از دست فرزندان خود عصبانی می‌شوند و کنترلشان را از دست می‌دهند؛ اما برخی از آن‌ها که به عنوان مادر عصبانی شناخته می‌شوند، همیشه ناراضی و درحال فریاد زدن هستند. زمانی که عصبانی می‌شوند، احساس می‌کنند مادر بدی هستند. چرا که هیچ کس به اندازه خود آن‌ها شادی و خوشحالی فرزندشان را نمیخواهد. عصبانی شدن از دست فرزندان طبیعی است اما اینکه نتوانید این احساس خود را کنترل کنید و همیشه عصبانی بمانید اصلا طبیعی نیست و در وهله‌ی اول به خودتان آسیب می‌زند.
شما به عنوان تربیت کنندگان و الگوی کودکانتان بهتر است مهارت‌های کنترل عصبانیت و حفظ آرامش را یاد بگیرید. به همین منظور لازم است با مشاوره کودک و آموزش راهکارهای موثر در تربیت فرزندان، میزان تنش های رفتاری کودکان را کمتر کنید تا ضمن تربیت درست و اصولی فرزندان خود، آرامش خود را نیز تامین نمایید.
مادران همیشه دوست دارند محیطی امن و شاد برای فرزندان خود فراهم آورند؛ اما طبیعی است که لحظات خسته کننده و عذاب‌آور زیادی را در دوران فرزندپروری خود تجربه می‌کنند و گاه به مادرانی عصبانی تبدیل می‌شوند. برای مثال تصور کنید هوا بسیار سرد است و کودکتان لباس مناسب نپوشیده؛ هزاران کار نکرده در منزل دارید، در این فکر هستید که سریعا او را به خانه برگردانید و نگرانید که مبادا سرما بخورد؛ در حالی که کودک جیغ‌های بلند می‌زند و نمیخواهد به خانه برگردد. در چنین شرایطی خستگی، ناامیدی و عصبانی شدن طبیعی است. کنترل خشم در مقابل کودک نیاز به آگاهی، مهارت و تمرین دارد اما پیش از آن لازم است علت‌های عــصبانیت خود را شناسایی کنید.
والدین گاه بر اثر ناآگاهی و نداشتن مهارت‌های برخورد با کودکان، الگوهای ذهنی اشتباهی را در ذهن خود پرورش می‌دهند و بر اساس همان الگوهای ذهنی با کودکان خود رفتار می‌کنند. مادران عصبانی گمان می‌کنند در برخورد با اشتباهات کودک حق دارند عصبی شوند؛ برای مثال میگویند فرزندشان آینه را شکسته است بنابراین حق دارند سر او داد بزنند.
مادران عصبانی اغلب تلاش‌های خود را بی‌نتیجه می‌بینند و به همین دلیل همیشه ناراضی و خسته به نظر می‌رسند. برای مثال به فرزندشان میگویند “من همیشه در حال مرتب کردن و اتو کردن هستم اما تو همیشه لباس‌های مدرسه‌ات را چروک می‌کنی.” مورد بعدی این که مادران عصبانی گمان می‌کنند با عصبانی شدن و فریاد زدن سریع‌تر به نتیجه دلخواه خود می‌رسند، برای مثال گمان می‌کنند تا سر فرزند خود فریاد نزنند و عصبانی نشوند او اسباب بازی‌های خود را از روی زمین جمع نمی‌کند. پیشنهاد می کنیم برای کسب آگاهی در خصوص تاثیرات مخرب داد زدن سر کودک مقاله مربوطه را مطالعه فرمایید.
برای اصلاح باورهای ذهنی اشتباه راهکارهای موثری وجود دارد که به شرح زیر هستند.
مادرها همانطور که خودشان هم معتقدند، وقتی مسئله‌ای را برای کودکشان توضیح داده‌اند، چند بار تکرار کرده‌اند و خطرات کاری را یادآوری کرده‌اند و کودک باز هم آن کار را انجام می‌دهد، حق دارند عصبانی شوند. اما حق داشتن به معنای این نیست که باید کنترل خشم خود را از دست بدهند و فریاد بزنند. در مواقعی که حق با شماست به جای عصبانی شدن آرامــش اعصاب خود را حفظ کنید و به او بگویید که کارش درست نبوده و موجب ناراحتی شما شده است.
پس از آن تنبیهی متناسب با کار انجام شده مانند ممنوع کردن دیدن تلویزیون برای مدتی کوتاه در نظر بگیرید . کودکان از حرف‌های شما کمتر از رفتارتان تأثیر می‌پذیرند. وقتی در مواقعی که می‌توانستید سرش داد بزنید، آرامش خود را حفظ کرده‌اید، او نیز درس می‌گیرد و بهتر به حرف‌هایتان گوش می‌دهد. به هر حال با عصبانیت هیچ چیز عوض نمی‌شود. برای مطالعه مقاله رفتار با بچه حرف گوش نکن کلیک کنید.
در اغلب جوامع و خانواده‌ها، قسمت عمده‌ای از وظیفه‌ی تربیت فرزندان، نگهداری از آنان و مراقبت از وضعیت خوراک، پوشاک و سلامتیشان بر عهده‌ی مادران است. در ایران نیز این وظیفه‌ی سنگین به دلیل کار سنگین پدرها و غیبت آن‌ها در منزل، تنها بر عهده‌ی مادر است. مسلما نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار پررنگ و این وظیفه برای مادر به تنهایی بسیار سنگین می‌باشد و طبیعی است که او را خسته، زودرنج و عصبانی کند. اما مادران باید به دو نکته توجه داشته‌باشند تا راحت‌تر بتوانند به وظایف خود عمل کنند.
همه‌ی کودکان به اقتضای دورانی که در آن به سر می‌برند، تمایل به ریخت و پاش دارند و مرتب کردن را بلد نیستند. برای یاد دادن به آن‌ها لازم است بارها و بارها با حفظ آرامش و مهربانی نظم و ترتیب را به آن‌ها یاد بدهید و برایشان بگویید که مرتب بودن چه فوایدی دارد. در مرتب کردن اتاق به آن‌ها کمک کنید و اجازه دهید خودشان هم مشارکت کنند. با فریاد زدن یا عصبانی شدن نه تنها آمــوزش نظم به کودکان امکانپذیر نخواهد بود بلکه شما نیز دچار تنش های روانی خواهید شد.
این درست است که با عصبانی شدن و فریاد زدن سریع‌تر و راحت‌تر به مقصود خود می‌رسید و ممکن است کودکان با دیدن داد شما بترسند و در لحظه به حرفتان گوش دهند. اما این روش مطمئن‌ترین و بهترین کار نیست و تنها در کوتاه مدت نتیجه می‌دهد. اما در طولانی مدت روان شما و فرزندتان را فرسوده می‌کند و به روابط مادر و فرزندیتان صدمات زیادی وارد می‌سازد. مادران عصبانی فرزندان عصبانی پرورش می‌دهند و به مرور باعث می‌شوند کودکانشان هر رفتاری را با رفتاری عصبانی‌تر پاسخ دهند و پرخاشگــری کودکان آن ها در حد بسیار بالایی خواهد بود.
در لحظه‌ای که خشم به سراغتان می‌آید به این فکر کنید که کودکتان با وجود کار اشتباه همچنان قسمت مهمی از زندگی شماست و در این شرایط به اقتضای سن و روحیاتش رفتار می‌کند. زمانی که تصمیم گرفتید بچه دار شوید در واقع برای تمام زندگیتان شریک آورده‌اید. کودکتان مهمان ناخوانده‌ای نیست که زندگیتان را به هم ریخته باشد. بنابراین با او محترمانه و مانند یک شریک رفتار کنید و به او مهر بورزید. احــترام به فرزندان باعث تقویت عزت نفس و احساس ارزشمندی آن ها می شود.
مورد بعدی اینکه توجه داشته‌باشید کودک نپخته است و متناسب با درک و فهم کودکانه‌ی خود رفتار می‌کند. بنابراین شما که بالغ هستید، سعی کنید او را درک کرده و متناسب با سن تربیت کودک با او برخورد کنید. در صورتی که به طور کلی شخصیت پرخاشگری دارید و نمی‌توانید خشم خود را کنترل کنید، توصیه می‌شود از خدمات مشاوره روانشناسی کمک بگیرید.
برای اینکه بتوانید در مقابل فرزندتان عصبانیت خود کنترل کنید، توصیه می‌شود به راهکارهای زیر عمل نمایید:
محرک‌هایی که منجر به بروز عصبانیت در شما می‌شوند را پیدا کنید. بدانید که در چه شرایطی زودتر کنترلتان را از دست می‌دهید. خواب ناکافی یکی از دلایلی است که شما را تبدیل به مادر عصبانی می‌کند. زمانی که مادر به اندازه کافی نمی‌خوابد، بی‌حوصله شده و با یک تلنگر کوچک از کوره در می‌رود. در واقع نمی توان تاثیر مشکلات خواب بر سلامت روان را انکار نمود.
برخی دیگر از مادران زمانی که در بچه‌داری تنها می‌شوند و حمایت و همراهی همسر خود را دریافت نمی‌کنند، بسیار آسیب‌پذیر می‌شوند. از دیگر محرک‌های عصبانیت می‌توان به نداشتن تغذیه مناسب و ضعیف شدن بدن، نداشتن وقت برای اختصاص دادن به خود و پرداختن به علایق شخصی، ماندن در خانه برای مدت طولانی، نداشتن وقت و فرصت معاشرت با دیگران و خوشگذرانی اشاره کرد. هر فرد محرک‌های عصبانیت مختص خود را دارد و ممکن است به دلایل مختلفی عصبانی شود؛ آنچه که اهمیت دارد این است خــودآگاهی بیشتری داشته باشید و بدانید چه عواملی به عصبانیتتان دامن می‌زند و از شما یک مادر عصبانی می‌سازد.
بعد از شناسایی محرک‌های خشم و عصبانیت لازم است راه‌های کاهش آن‌ها و روش‌هایی که به آرام شدنتان کمک می‌کند را پیدا کنید. گاه افراد با گوش دادن به یک موسیقی ملایم آرام می‌شوند و برخی دیگر با درد دل کردن با دیگران خودشان را خالی می‌کنند. خود را به خاطر این که یک مادر عصبانی هستید سرزنش نکنید و به دنبال آرامش ذهـن باشید. راهکارهای مناسب را تمرین کنید در زمان‌های عصبانیت آن‌ها را به کار بگیرید. نفس‌های عمیق بکشید، دوش بگیرید، عود روشن کنید و…
روش‌های بی‌شماری در این زمینه وجود دارند و از مؤثرترین آن‌ها می‌توان به تمرینات مراقبه، ریلکسیشن، تـکنیک های آرام سازی خود و یوگا اشاره کرد. انجام روزانه و مرتب مراقبه به شما کمک می‌کند تا به آرامش ذهنی دست پیدا کنید و بهتر بتوانید احساسات و رفتارهای خود را در مقابل محرک‌ها کنترل کنید.
عصبانی بودن به این معنا نیست که شما مادر بدی هستید؛ بلکه به این معناست که هنوز یاد نگرفته‌اید چطور بر اعصاب خود مسلط باشید و خود را آرام کنید. تمام انسان‌ها می‌توانند با تمرین و کسب آگاهی تــغییر رفتار داشته باشند یا رفتارهای نامطلوب خود را بهبود ببخشند. دست از سرزنش کردن خود بردارید و با پاک کردن برچسب مادر عصبانی از روی خود، شخصیت زیباتر و سالم‌تری برای فرزند خود رقم بزنید. کافی است منابع عصبانیت خود را بیابید و راه‌های دفع آن‌ها را بیاموزید.
منبع: هنر زندگی
نظرات کاربران ۰