قلقک دادن کودکان به مثابه‌ی شکنجه‌ کودک است

قلقک دادن کودکان به مثابه‌ی شکنجه‌ کودک است

قلقلک دادن کودکان مضر است و از انجام این کار باید خودداری کرد. این‌که فردی که قلقلکش می‌دهید می‌خندد باعث می‌شود فکر کنید این کار برای او خوشایند است درحالی‌که می‌دانید با وجود خندیدن زیاد، شاید این‌طور نباشد. کودک شاید با وجود نفرتش از این کار نتواند جلوی خنده‌اش را بگیرد. حتی اگر کودک‌تان خودش می‌خواهد قلقلکش دهید باز هم مشکلی وجود دارد. شاید پس از شروع کار شما نظرش تغییر کند ولی نتواند بگوید احساس ناراحتی می‌کند.

قلقلک دادن یک نفر می‌تواند باعث مشکلات روحی برای او شود. در بسیاری از موارد دیده شده است بزرگ‌سالانی که برای مشکلات روحی به مشاور مراجعه می‌کنند در زندگی کودکی خود بارها این کار برای آن‌ها تکرار شده و آسیب روحی دیده اند.

قلقلک دادن باعث از بین رفتن احساس قدرت در کودک می‌شود. کودک ممکن است از حالت خنده به گریه برود و ترس در او ایجاد شود. در این زمان این سوال در ذهن کودک ایجاد می‌شود که آیا قلقلک دادن نوعی حس تسلط است؟ زمانی که کودک را قلقلک می‌دهید مسلماً قصد آزار دادن او را ندارید اما به این معنا نیست که نتیجه‌ی بدی نیز در پی نخواهد داشت.

اغلب قلقلک دادن کودکان منجر به خنده و قهقهه‌های دوست داشتنی او می‌شود، اما نظریه‌های جالبی علیه آن وجود دارد. خندیدن کودک در نتیجه‌ی قلقلک دادن دلیل رضایت او نیست.

اگرچه همه‌ی والدین هرازگاهی کودک خود را قلقلک می‌دهند اما تنها، چون کودک می‌خندد به این معنی نیست که این کار را دوست دارد و لذت می‌برد. انسان‌ها به صورت خودکار و غیر ارادی در واکنش به قلقلک می‌خندند. حتی قلقلک دادن در تاریخ به عنوان نوعی شکنجه استفاده می‌شده و در نتیجه به عنوان والدین بسیار مهم است که بدانید خنده‌ی کودک‌تان الزاماً به معنی لذت بردنش نیست.

علاوه براین، حقیقتی که ممکن است کودک شما قادر نباشد شما را مطلع کند که لذت می‌برد یا نه، اجبار کودک به این‌که بگذارد شما او را قلقلک دهید ممکن است پیغام خطرناکی راجع به بدنش به او دهد. به عبارت دیگر از دیدگاه کودک این تصور را تقویت می‌کند که بزرگ‌ترها حق دارند کاری را که می‌خواهند با بدن او انجام دهند حتی اگر کودک با این کار راحت نباشد. هرچقدر هم که ابتدایی به نظر برسد، بسیار مهم است که والدین از سن کم به فرزند خود بیاموزند که فقط خودش است که اختیار و کنترول بدنش را دارد.

ارتباط فیزیکی به معنای واقعی لمس کردن بین والدین و فرزند بسیار مهم است. انسان برای ادامه‌ی زندگی و شکوفایی به تماس فیزیکی نیاز دارد، اما راه‌های دیگری به جز قلقلک دادن برای تقویت این پیوند فیزیکی بین والدین و فرزند وجود دارد. می‌توانید این موارد را امتحان کنید:

مطالعه کردن: از کودک خود بپرسید که آیا دوست دارد روی پای شما بنشیند تا قصه بخوانید یا او برای شما داستانی تعریف کند.

ماساژ: برخی کودکان ممکن است از ارتباط از طریق ماساژ لذت ببرند. ماساژ در کودکان به آرام کردن نوزادان، افزایش وزن و تنظیم دمای بدن مرتبط است. شما می‌توانید تکنیک‌های ماساژ کودکان را با مقداری روغن دنبال کنید، اما در ابتدا مطمین شوید که کودک دوست دارد.

بازی‌هایی بر اساس بدن: اگر هدف شما لذت بردن از طریق جنب‌و‌جوش است از بازی‌های دیگری که بدن در آن‌ها درگیر است استفاده کنید. مثلاً اسب سواری، کاکا زنجیر باف و یا مسابقه بغل کردن. نکته‌ی اصلی این است که بگذارید کودک بازی را کنترول کند و تعیین کند که تا چه اندازه دوست دارد تماس فیزیکی وجود داشته باشد.

منبع