قصه گویی در کودکان و مهارت های لازم

قصه گویی در کودکان و مهارت های لازم

درس های مرتبط: انواع قصه گویی برای کودکان | شش نکته در قصه گویی برای کودکان | نمایش خلاق و معیارهای آن

قصه گویی در کودکان یک هنر است، کاری عملی است که با حرف و کلام نمیتوان به آن دست یافت، یا کسی را قصه گو کرد.

تنها راه قصه گو شدن، عمل و تمرین است، داستان نویستی را میتوان در پشت میز و یا با کتاب خواندن آموخت و یاد گرفت، اما قصه گویی در کودکان، هنر انتقال مفهوم، اندیشه و احساس از طریق کلمات به دیگران است.

این فعالیت بر کواردی چون روانشناسی مخاطب، قوه ی بیان، گنجینه واژگان غنی، بازی با لهن و آهنگ صدا و حرکات دست و صورت استوار است.

سبک در قصه گویی در کودکان

هر قصه گو برای خود سبک خاصی دارد.

سبک به نوع بیان قصه گو مربوط میشود که در اثر آن چینش واژه ها، چگونگی جمله سازی، گسترش خیال، نوع لحن و ویژگی صدای قصه گو به وجود می آید.

سبک قصه گو، با تجربه و تمرین و شناخت مخاطب، به مرور و با گذشت زمان و با به دست آوردن تجارب تازه، عمق میابد و پخته میشود.

خلاقیت در قصه گویی در کودکان

خلاقیت، همواره با کهنگی در ستیز است. خلاقیت را میتوان نیرو و انرژی نهفته دانست که میتواند به ایجاد حرکت های نوین منجر شود. (بیشتر بخوانید: خلاقیت چیست؟)

قصه گویی در گذشته دور، یعنی زمانی که انسان در محیط های طبیعی زندگی میکرده، بیشتر به موضوع دفاع انسان از خودش پرداخته و این نوع قصه ها در ادبیات داستانی سینه به سینه دست ما رسیده است است و البته بسیاری از این قصه ها قابل تعمم به شرایط زندگی کنونی کودکان نیز هست که باید با دقت انتخاب و گفته شود مانند قصه کدوی قلقله زن و نظایر آن.

لحن در قصه گویی برای کودکان

هر قصه، لحن خاص خود را دارد.

قصه گو، باید لحن های گوناگون را بشناسد و از آنها در بیان قصه ها استفاده کند.

لحن قصه گو در یک قصه واقع گرایا، با لحن او در یک داستان طنز آمیز، تراژدی، حماسی و یا رمانتیک تفاوت بسیار دارد.

تقلید صدا و تغییر صدا یکی از موارد مربوط به لحن است که طی آن، قصه گو متناسب با شخصیت قصه یا شخصیت های مختلفی که در یک قصه حضور دارند، صدای خود را تغییر میدهد.

قصه گویی با حرکت

قصه گویی در کودکان باید در نظر داشت حرکات صورت و دست و پا برای انتقال حال و هوای قصه، مورد استفاده قرار میگیرند.

گاهی قصه گو برای بیان کامل قصه، به بازیگری میپرداز و حالت شخصیت را با حرکات و تغییر صدای خود، نشان میدهد.

مثلا برای گفتن قصه در مورد پیرزن بیمار، قصه گو میتواند خمیده و لرزان راه برود، و با صدایی خسته، پیر و خشدار حرف بزند.