منو اصلی
کارگاه جدید تصویرسازی کتاب کودک(لمس، کلیک) کنید
در دنیای معاصر، هنر دیگر معنای و مفهوم قدیم خود را ندارد. با تخصصی شدن هر روزه دنیا، رشته های جدید نیز شخصیتی مستقل می یابند و محدوده خاصی را تحت نفوذ خود قرار می دهند. یکی از شاخه های جدید و البته جذاب امروز در دنیای هنرهای تجسمی، رشته تصویرسازی یا تصویرگری است.
لازم به تذکر است که هرچند رشته ای به نام تصویرسازی پدیده ای جدید و مربوط به عصر معاصر است، اما پیشینه حضور آن در جوامع انسانی به دوران های بسیار کهن باز می گردد.
از آن زمان که بشر برای ثبت وقایع و اتفاقات زمانه خود دست به خلق تصویر زد، تصویرسازی شروع شد.
به یک عبارت تصویرسازی از گذشته های بسیار دور، در تمدن های مختلف به بیان موضوعات، آیین ها، فتوحات و مواردی از این دست پرداخته است و به خوبی توانسته زینت بخش بناها (داخلی و خارجی)، ظروف (سفالی، فلزی و چوبی) ، جنگ افزارها و لباس ها، کتاب آرایی ها و دیگر ملزومات انسان باشد.
تصویرگری، نقاشی روایی است. تصویرگر راوی مجسم متن است که اثرش همراه یا بدون متن کاربرد دارد و می تواند دنباله دار یا تک فریم باشد.
فرشید مثقالی هنرمند صاحب نام، تصویرسازی را روشن کردن و واضح کردن یک متن با مثالی که قابل فهم باشد و یا تزئین یک کتاب با تصویرهای توصیفی و یا تزئینی می داند. در یک طرف معنا و متنی موجود است و در طرف دیگر مخاطبی که این معنی و یا این متن باید برای او قابل درک و روشن شود.
روئین پاکباز نیز از تصویرسازی به گونه ای هنر تصویری توضیح دهنده و توصیف کننده یاد می کند. به عقیده وی تصویرساز غالبا به تجسم و ارائه موضوعی می پردازد که با زبان نوشتاری یا گفتاری نیز قابل بیان است . همین نکته عمده ترین وجه تمایز یک تصویرساز از یک نقاش به شمار می آید. ممکن است هدف کلی تصویرساز قابل فهم کردن یا جذاب نمودن موضوعی از یک متن باشد ولی الزامی نیست که تصویر (طرح نمودارگونه) منضم به متن باشد.
تفاوت اصلی تصویرگری با نقاشی ، هدفمند بودن آن برای کاربرد مشخص و در نظر گرفتن مخاطب و سفارش دهنده است که از این نظر مشابهات بسیاری با طراحی گرافیک دارد.
این وجه سفارش دهندگی در تصویرسازی، از قدیم الایام معمول بوده به طوریکه اغلب آثار تصویرسازی سفارش دهنده داشته است. مثلا سزار یا قیصر به یاد پیروزی ها و جنگاوری های خود ف یادبودی به صورت نقش برجسته سفارش می دادند و می خواستند با تصویرسازی، قدرت و حاکمیت خود را به نمایش گذارند.
آنچه که هنرمند نقاش را از تصویرگر یا تصویرساز متمایز می کند، آن است که نقاش اغلب تابع حس درونی خود است و اثری هنری به صورت مستقل خلق می کند. حال آنکه تصویرگر غالبا نمی تواند تابع حس درونی خود باشد . علاوه بر این موضوع، به او سفارش داده می شود ولی نقاش اغلب خود به خلق آثار بدون سفارش می پردازد. یعنی بدون آنکه کسی به او سفارش داده باشد به تولید اثر می پردازد.
با توجه به این مطالب ( تفاوت تصویرسازی با نقاشی ) در خواهیم یافت که تصویرسازی هنر و فنی مستقل از دیگر هنرهاست و در عین حال ، تصویرگر باید همواره از دانش روانشناسی، تعلیم و تربیت، آداب و سنن اقوام گوناگون، آیین و مراسم مذهبی، پوشاک اقوام، معماری ، طراحی حیوانات و دیگر فنون و دانش هنری بهره مند باشد. تصویرگر همواره در قبال مخاطب ، ناشر، نویسنده، و استقلال و نوع نگرش فردی خود مسئول و پاسخگوست. این عوامل کم و بیش این حرفه را دشوار کرده است.
کلمات کلیدی: تفاوت تصویرسازی با نقاشی ، تفاوت تصویر سازی و نقاشی
منبع: بخش هنری تبیان
نظرات کاربران ۰